Veel mensen kunnen zich precies herinneren waar ze waren toen belangrijk wereldnieuws hen bereikte – zoals 9/11 of de moord op Pim Fortuyn. Zelf herinner ik me dat niet, maar weet ik wel wanneer ik voor het eerst de uitdrukking ‘herinneringen maken’ hoorde. Het was bij een kerstdiner in 2009. Iemand hief het glas en hoopte dat wij dat gingen doen, veelvuldig, liefst ook met elkaar.

Ik proostte vrolijk mee. Een van de aanwezigen had net een dodelijke ziekte overleefd, dus het was voor een kniesoor een uitstekend moment om tevreden te zwijgen. Wel borg ik de nieuwe uitdrukking zorgvuldig op in het verdomhoekje dat ik speciaal heb gereserveerd voor zegswijzen als ‘investeren in je relatie’, ‘groeien als mens’, ‘qualitytime’ en de voor alles inzetbare gelukswens ‘succes’ – woorden die getuigen van een economisch wereldbeeld, waarin de dingen een functie hebben en het menselijke leven lekker maakbaar is.

De laatste tijd duikt de uitdrukking vaak op. NOS-correspondent Marieke de Vries wilde nieuwe herinneringen maken in China, zei ze in de Volkskrant. Het NRC Handelsblad kopte in de nu alweer bijna vergeten dagen van schaatsextase: ‘We haasten ons naar buiten, herinneringen maken in de sneeuw’.

Ongetwijfeld is ‘herinneringen maken’ nu extra populair vanwege de wijdverbreide ervaringsarmoede door lockdown en avondklok. Maar nog even los van dat we nauwelijks invloed hebben op wat wel en niet aankoekt in de zeef van ons geheugen, willen we niet vooral iets gedenkwaardigs beléven? Op avontuur gaan? Samen zijn? Kortom, iets meemaken in het hier en nu, en niet per terugblik, als herinnering? Een kleine suggestie: dat zouden we ook kunnen zeggen. Wat ook kan: niks zeggen, gewoon doen. Als er mooie herinneringen uit voortkomen, is dat mooi meegenomen. Succes niet gegarandeerd.

Lees hier alle afleveringen van alle rubrieken van de pagina Taalgebruik! uit de Volkskrant.