Een documentaire over kleine individuen, grote klimaatzorgen en een poging iemand te helpen.

Dialect, jargon, straattaal of neologisme – elke week ontwaart de Volkskrant een opvallend woord. Veel mensen zijn de laatste tijd ‘heel eerlijk’.

In deze documentaire duik ik in het slechte humeur – in het bijzonder in dat van mijzelf. Want ik heb vaker last van een slecht humeur dan me lief is.

Voor de dertiende aflevering van poëziepodcast De verloren tijd nodigde ik schrijver en theatermaker Helena Hoogenkamp uit om nieuwe poëzie te maken die niet op de pagina, maar in je oren past.

Dialect, jargon, straattaal of neologisme – elke week ontwaart de Volkskrant een opvallend woord. Momenteel hangt er een wolk van genietdwang boven ons land.

Dialect, jargon, straattaal of neologisme – elke week ontwaart de Volkskrant een opvallend woord. Het lijkt erop dat we berutteld zijn.

Dialect, jeukwoorden, straattaal of neologisme – elke week ontwaart de Volkskrant opvallend taalgebruik. Momenteel lijkt er een speciale behoefte te bestaan aan herinneringen.

Sylvia, te zien op IDFA’s DocLab, is de enige virtuele influencer die veroudert. In rap tempo zelfs.

Voor de twaalfde aflevering van poëziepodcast De verloren tijd nodigde ik dichter Iduna Paalman uit om nieuwe poëzie te maken die niet op de pagina, maar in je oren past.

Geur speelt een grotere rol in onze levens dan we vaak denken, stelt geurhistoricus Caro Verbeek. In sociale contacten bijvoorbeeld. ‘Ik denk dat we niet beseffen hoezeer we mensen gemist hebben tot het moment dat we ze straks weer ruiken.’

Voor de tiende aflevering van poëziepodcast De verloren tijd nodigde ik dichter Ester Naomi Perquin uit om nieuwe poëzie te maken die niet op de pagina, maar in je oren past.

Voor de achtste aflevering van poëziepodcast De verloren tijd nodigde ik dichter Iduna Paalman uit om nieuwe poëzie te maken die niet op de pagina, maar in je oren past.

Een korte recensie van schrijfhandboek Schrijf je levensverhaal van Mieke Bouma voor de Volkskrant.

Gershwin Bonevacia is niet meteen een usual suspect voor een Amsterdamse Stadsdichter: hij is jong (26), dyslectisch én van oorsprong Rotterdammer. Hoe doet hij het? En hoe poëtisch is Amsterdam?

Voor de vijfde aflevering van poëziepodcast De verloren tijd nodigde ik klankdichter, performer en componist Jaap Blonk uit om nieuwe poëzie te maken die niet op de pagina, maar in je oren past.

De jonge Belgische filmmaker Bas Devos maakte kort achter elkaar twee films over zijn woonplaats Brussel, een stad die soms te groot en onoverbrugbaar lijkt voor zijn inwoners. In beide films volgen we onopvallende levens van onopvallende mensen; toch zijn het opmerkelijke films met een heel eigen handtekening. Wat zien we, als we met Bas Devos meekijken?

Met Grace Jones: Bloodlight and Bami werpt Sophie Fiennes een blik achter het kundig opgetrokken persona dat zangeres, model en actrice Grace Jones van zichzelf heeft gemaakt. We zien Jones dus niet alleen schitteren tijdens extravagante shows maar krijgen haar ook naakt, zonder make-up en zelfs woedend te zien. Sophie Fiennes: ‘Grace Jones wil zich niet langer verbergen achter het masker.’

‘Het lijkt op het systeem waarmee Amerika in de Koude Oorlog intercontinentale ballistische raketten kon detecteren. Maar dan dus voor eekhoorns.’

Pam van der Veen (1966), journalist en bladenmaker, schreef met Albert Wiglema over de opkomst van nu al bijna vergeten technologische hoogstandjes. Ik interviewde haar voor de rubriek Vandaar dit boek.

Sommige films hebben gewoon niet zo’n zin om gelabeld te worden. Heartstone is er zo een. IJslandse coming-of-agefilm met roze tint? Sure. Maar dan is nog geen woord gezegd over het belang van vriendschap, de harde en zachte dwang om je te conformeren en oneetbare vissen.

Als je heel erg inzoomt op stof, zoals kunstenaar Pavèl van Houten, zie je betoverend mooie dingen. En spinnenresten.

Sober, gestileerd verhaal over de Franse tiener Marieme, die in de schaduw van de neerdrukkende banlieue van Parijs toch een bloeiend meisje wordt.

Om de wereld in 50 concerten van Heddy Honigmann is de openingsfilm van IDFA 2014. Een gesprek met de grande dame van de Nederlandse documentaire over haar ‘vliegmovie’, het bedenken van personages en de genesis van een gesprek.

Devoter dan de Duitse Maria, die opgroeit in een fundamentalistisch katholiek gezin, krijg je ze eigenlijk niet: het is haar geheime wens om heilig te worden. Dietrich Brüggemann: ‘Wat vaak gebeurt als je in een fundamentalistisch gezin wordt grootgebracht, is dat je nooit echt een individu wordt, je blijft veeleer iemand die het systeem belichaamt en voortzet.’